Caminito del Rey wandeling

El Caminito del Rey in Andalusië is een adembenemende wandeling langs houten bruggen die tegen steile rotswanden hangen, hoog boven de rivier El Chorro.

Ooit gebouwd als dienstpad voor arbeiders, nu volledig gerestaureerd en veilig toegankelijk. De tocht biedt indrukwekkende uitzichten, gieren die boven je hoofd cirkelen en de geur van dennen en zonverwarmd steen.

Een absolute must voor natuurliefhebbers en avonturiers.

Casas Kimpencio-tip: wie aan de Costa Blanca verblijft, vindt een vergelijkbare ervaring in de “Pasarela de Relleu” ook wel het kleine zusje van El Caminito del Rey genoemd.

Deze spectaculaire wandelroute loopt langs steile kliffen boven de Amadorio-kloof, met hangbruggen, houten looppaden en panoramische uitzichten over de bergen van Alicante.

Waar El Caminito del Rey een wereldberoemd spektakel is, biedt de Pasarela de Relleu een intiemere en rustigere beleving, perfect voor wie de schoonheid van Spanje wil ontdekken zonder de drukte.

Een stukje avontuur op slechts een uurtje van de kust, ideaal te combineren met een dagje wandelen, fietsen of tapas in het charmante dorpje Relleu.

El Caminito del Rey : wandelen over het Koningspad van Andalusië 

Er zijn plekken die je hart sneller doen kloppen nog voor je er bent. El Caminito del Rey, het koninklijke pad van Andalusië, is zo’n plek. Je wandelt over houten bruggen die aan steile rotswanden hangen, hoog boven de rivier El Chorro. De lucht ruikt naar dennen en warm steen, de wind fluistert door de kloof en onder je schittert het blauwe water.Het is geen gewone wandeling. Het is een reis door tijd en natuur, een plek waar verleden en avontuur elkaar ontmoeten.

De geschiedenis van het pad 

De Caminito del Rey werd tussen 1901 en 1905 gebouwd als dienstpad voor de arbeiders van de elektriciteitscentrales bij de Chorowatervallen en de Gaitanejowatervallen.
De kloof Desfiladero de los Gaitanes was de ideale plek om waterkracht te gebruiken, maar moeilijk bereikbaar. Daarom werd een smal pad uitgehakt in de rotsen om materiaal en personeel veilig te kunnen vervoeren.Het pad was toen puur functioneel, nooit bedoeld voor bezoekers of toeristen.
De houten planken waren slechts vijftig centimeter breed, zonder leuningen, met de diepte van de kloof op enkele passen afstand.In 1921 wandelde koning Alfons XIII van Spanje over het pad om de dam Conde del Guadalhorce officieel te openen. Sindsdien kreeg het de bijnaam El Caminito del Rey, wat letterlijk het pad van de koning betekent.

Wist je dat de koning het volledige traject te voet aflegde, heen én terug? Zijn wandeling veranderde dit eenvoudige werfpad in een symbool van Spaanse durf en vakmanschap.

Van verlaten tot verboden 

Toen de elektriciteitscentrales in de twintigste eeuw moderner werden, verloor het pad zijn functie. Het onderhoud stopte en de houten constructie begon te rotten. De wind, regen en tijd deden hun werk.

Toch bleven lokale bewoners het pad gebruiken als verbinding tussen dorpen. Later kwamen ook avonturiers, bergbeklimmers en toeristen, aangetrokken door het gevaar. Maar dat gevaar was reëel.
Op sommige plekken bestond het pad nog enkel uit een smalle stalen balk, honderden meters boven de grond. Tussen 1992 en 2000 vielen verschillende doden. In de zomer van 2000 kwamen drie jonge klimmers om het leven, en dat was de druppel.Het pad werd volledig gesloten. Aan beide kanten werden vijftien meter van het pad verwijderd om toegang onmogelijk te maken. Wie toch probeerde te klimmen, riskeerde boetes tot zesduizend euro. Ondanks de gevaren bleef het pad een mythische plek : het werd bekend als het gevaarlijkste wandelpad van Europa.

Een nieuw begin 

In 2006 besloot de regionale overheid van Andalusië dat dit stukje erfgoed niet verloren mocht gaan. Er werd een restauratieplan goedgekeurd met een geschat budget van zeven miljoen euro. De werken startten uiteindelijk in 2014 onder leiding van architect Luis Machuca. Met behulp van helikopters, bergbeklimmers en stalen ankers werd het oude pad volledig vernieuwd. De renovatie duurde een jaar en kostte in totaal vijf en een half miljoen euro. De houten loopbruggen werden boven het originele pad bevestigd, zodat bezoekers nog steeds de oude route kunnen zien. Vandaag hangen twee paden letterlijk boven elkaar: het verleden en het heden. In maart 2015 opende het pad opnieuw voor het publiek :  veilig, maar nog steeds adembenemend.

Waarom je dit moet doen? 

• De natuur : De kloof, het water en de gieren boven je hoofd.
• De geschiedenis : Je stapt letterlijk in de voetsporen van arbeiders en koningen.
• De foto’s : Elk uitzicht lijkt op een schilderij.
• De beleving : Geen gevaar meer, maar nog altijd die gezonde spanning.

Wat je onderweg ziet 

De wandeling begint aan de noordkant, in Ardales, en eindigt aan de zuidkant, in Álora. Je start met een korte aanloop door een dennenbos en loopt daarna via houten loopbruggen langs de wanden van de kloof.De route brengt je eerst bij de Gaitanejo-kloof, waar het pad smal en indrukwekkend is. Daarna wandel je door de Valle del Hoyo, een groene vallei met de ruïnes van Casa del Hoyo, waar vroeger boeren woonden. Het hoogtepunt is de hangbrug van 35 meter lang, die boven de rivier hangt. De brug wiebelt licht, de wind trekt aan je kleren en onder je stroomt het water. Het is een moment dat je niet snel vergeet.Bij helder weer zie je gieren en adelaars cirkelen boven de rotsen. Soms hoor je in de verte een trein door de kloof rijden : een vreemd geruststellend geluid tussen al die stilte.

De natuur en geologie 

De kracht van de Caminito del Rey zit niet enkel in de hoogte of de houten bruggen, maar in wat er onder en om je heen leeft. De kloof Desfiladero de los Gaitanes is een wonder van natuur en tijd. Wanneer je er wandelt, voel je dat je over iets loopt dat veel ouder is dan de mens zelf.

Een landschap gevormd door water en tijd

Miljoenen jaren geleden was dit gebied geen droge vallei, maar een diepe zee. De rotswanden waar je nu langs loopt, zijn eigenlijk de opgevouwen lagen van een oeroude zeebodem. Door de beweging van aardplaten werden ze langzaam omhooggeduwd en gevormd tot de steile kliffen die je vandaag ziet. De rivier Guadalhorce sneed zich door die lagen heen, millimeter per millimeter, tot er een kloof ontstond van meer dan driehonderd meter diep. Kijk je goed naar de wanden, dan zie je nog steeds fossielen van vissen, schelpen en koralen die getuigen van dat verre verleden. Ze liggen er stil, alsof ze je eraan willen herinneren hoe lang de aarde erover deed om deze plek te vormen.

De geuren en kleuren van Andalusië

De natuur langs de Caminito is grillig maar zacht tegelijk. De geur van dennen, rozemarijn en tijm vult de lucht. In het voorjaar kleuren de hellingen wit en geel van bloeiende amandelbomen en bremstruiken. In de schaduw van de rotsen groeien varens, vijgcactussen en wilde bloemen die zich vastklampen aan spleten in het steen.De rivier beneden glanst turquoise door het kalksteen, en op warme dagen hoor je het gezoem van insecten die boven het water dansen. Soms flitst een libel voorbij, of zie je een salamander over de rots kruipen.

Vogels, stilte en de adem van de wind

Boven de kloof zweven vale gieren met vleugels zo breed dat ze schaduwen werpen op het pad.  Met wat geluk zie je ook gouden adelaars, haviken of zwaluwen die in razende vaart de wanden in- en uitvliegen.Wanneer de wind door de kloof trekt, hoor je ze zacht fluiten.  Op die momenten is het alsof de wereld even stilstaat. De echo van je eigen voetstappen verdwijnt in de diepte, en alles lijkt verder weg: tijd, gedachten, geluid.

De kracht van de aarde

De kalksteen van de Caminito is een levend materiaal. Hij verandert van kleur met het licht : ’s ochtends zilvergrijs, ’s middags goud en tegen de avond koperrood. In de regen glanst het steen als nat marmer. Soms druipt er water uit de spleten van de wand, en hoor je hoe het zijn weg vindt naar de rivier beneden.Hier voel je letterlijk de adem van de aarde. Je loopt niet alleen door een kloof, maar door een geschiedenis van miljoenen jaren. Elke stap is een verbinding met wat de natuur in stilte heeft opgebouwd.

De magie van licht en schaduw

Wat de Caminito zo bijzonder maakt, is het spel van licht. ’s Morgens is de kloof koel en mysterieus. De zon werpt zachte stralen door het smalle dal en verlicht langzaam de rotswanden. Tegen de middag wordt het licht feller, en lijken de muren te gloeien in tinten van goud en oranje. Wie hier in de late namiddag wandelt, ziet hoe de zon langzaam verdwijnt achter de bergen, terwijl de lucht zachtroze kleurt. Het water glanst dan als vloeibaar glas, en de stilte vult zich met warmte.

Praktische informatie 

Tickets kosten tien euro zonder gids en achttien euro met gids. Reserveren kan online via caminitodelrey punt info en is sterk aangeraden, want er mogen slechts een beperkt aantal bezoekers per dag binnen.

Belangrijk om te weten

• Draag stevige wandelschoenen

• Neem water, snacks en zonnecrème mee

• Helmen zijn verplicht (je krijgt er een bij het startpunt)

• Geen honden of kinderwagens toegelaten

• Minimumleeftijd acht jaar

• Op maandag is het pad gesloten

• Bij harde wind wordt de route tijdelijk gesloten

Aanlooproutes

1. Sendero del Gaitanejo – 2,7 kilometer, ongeveer vijftig minuten

2. Tunel Peatonal – 1,5 kilometer, ongeveer vijfentwintig minuten

Hoe kom je er? 

Met een huurauto rijd je in iets meer dan een uur van Málaga naar Ardales. De weg is goed aangeduid met borden. Parkeren kan bij het bezoekerscentrum voor twee euro per dag. Van daaruit neem je een pendelbus naar het begin van de wandeling. Met de trein vertrek je vanuit station María Zambrano in Málaga naar El Chorro. De rit duurt ongeveer vijftig minuten. Vanaf het station neem je de pendelbus naar het controlepunt of wandel je via een tunnel naar de ingang.Voor wie het makkelijk wil, zijn er ook georganiseerde tours die vanuit verschillende kuststeden vertrekken.

Eten na de wandeling

Aan het eindpunt vind je Restaurant La Garganta, een traditionele Spaanse herberg met uitzicht op de bergen en het stuwmeer. Het terras is zalig in de namiddagzon.

Casas Kimpencio-aanrader
Proef de Ensalada de la Garganta met geitenkaas en noten of een bord paella. Een glas koele wijn erbij en je begrijpt waarom de Spanjaarden hun maaltijden nooit overhaasten.

De Pasarela de Relleu : de kleine zus van de Caminito 

Niet alleen in Andalusië, maar ook aan de Costa Blanca, is er een pad dat hetzelfde gevoel oproept.
De Pasarela de Relleu is een jongere, rustigere versie van de Caminito del Rey. Ze werd geopend in 2022 en loopt 212 meter langs de kliffen van de Riu Amadorio.  Je wandelt er zestig meter boven het water over houten bruggen en eindigt op een glazen uitkijkplatform. De omgeving is groener, stiller en minder bekend. Omringd door amandelbomen en olijfgaarden hoor je enkel de wind en het geritsel van bladeren.

Casas Kimpencio-tip : Ga bij zonsondergang. De vallei baadt dan in goud licht, de lucht kleurt roze en oranje, en de stilte voelt bijna magisch.

Caminito del Rey versus Pasarela de Relleu 

Een nacht tussen bergen en stilte 

Na de wandeling over de Caminito del Rey blijft er iets hangen. Een mengeling van bewondering, rust en dat zachte gevoel van voldaanheid dat alleen de natuur je kan geven. Wie hier niet meteen terug de weg opgaat, maar kiest om te blijven slapen in de vallei van El Chorro, begrijpt pas écht wat deze plek doet met een mens.

Hotel La Garganta del Chorro : slapen tussen geschiedenis en natuur

Aan de voet van de kloof, vlak bij het eindpunt van de wandeling, ligt Hotel La Garganta. Het is gehuisvest in een oud industrieel gebouw dat vroeger deel uitmaakte van de elektriciteitscentrale waar het allemaal begon. Vandaag is het een charmant toevluchtsoord voor wandelaars, klimmers en reizigers die willen nagenieten van de dag. De kamers zijn eenvoudig maar sfeervol, met witte muren, houten balken en ramen die uitkijken op het stuwmeer Embalse de Gaitanejo.
’s Avonds hoor je de krekels, het ruisen van de wind door de dennen en af en toe het geluid van een verre trein die door de kloof rijdt. Alles ademt rust.

Ontbijt met uitzicht

In de ochtend neem je plaats op het terras van het hotel. De koffie is sterk, het brood warm en krokant, en de sinaasappelsap wordt ter plekke geperst. Je kijkt uit over het meer, waar het water glinstert in het eerste zonlicht.Soms hoor je enkel het gekletter van bestek en een zacht buenos días van een voorbijgaande wandelaar. Het is alsof de dag langzaam ontwaakt samen met jou. De hectiek van de wereld lijkt ver weg, en het enige wat je hoort, is de natuur zelf.

Een duik in het meer 

Wie wil, kan overdag even afkoelen in het stuwmeer van Ardales. Het water is helderblauw en omringd door pijnbomen. Op warme dagen springen gezinnen, wandelaars en klimmers in het water om de warmte van de Andalusische zon te vergeten. Er zijn kleine strandjes waar je kunt zitten met je voeten in het water en genieten van een eenvoudige picknick. De contrasten zijn er prachtig: het ruwe gesteente, het zachte licht en het kalme water. Hier begrijp je dat deze omgeving leeft:  niet alleen als wandelpad, maar als landschap vol energie en adem.

Wist je dat?

• De arbeiders die het pad bouwden verdienden slechts twee peseta per dag.
• De trein die je hoort in de kloof rijdt al sinds 1865 tussen Málaga en Córdoba.
• Op het hoogtepunt werkten en woonden duizend mensen in de omgeving van de dam. 
• Sinds de heropening bezochten al meer dan anderhalf miljoen wandelaars de Caminito.
• Op heldere dagen zie je vanop het uitkijkpunt de Middellandse Zee.
• De naam El Chorro betekent letterlijk de stroom of de waterval.

Casas Kimpencio ervaring 

Sommige plekken zijn mooier dan woorden kunnen beschrijven. El Caminito del Rey is er zo één. Al vanop afstand, tussen de rotsen van Andalusië, voel je iets bijzonder. Alsof de natuur je uitnodigt om dichter te komen en tegelijk wil laten zien hoe klein je bent. We vertrokken vroeg in de ochtend vanuit Málaga. Zodra we het pad opgingen, voelde het alsof we een andere wereld binnenstapten. Onder ons glinsterde het water van El Chorro, boven ons cirkelden gieren met wijd open vleugels. Alleen het ritme van onze stappen en het ruisen van de wind door de kloof bleven over.Het eerste stuk, met de houten loopbruggen langs de rotswand, is ronduit indrukwekkend. Je loopt letterlijk tussen hemel en aarde. Op sommige plaatsen kijk je honderden meters naar beneden, waar het water zacht tegen de rotsen klotst. En toch voel je je niet angstig eerder ontroerd. De stilte, de hoogte, de kracht van de natuur: alles lijkt evenwicht te vinden.Halverwege, aan de hangbrug, stopten we even. De wind trok aan onze kleren, het hout kraakte onder onze voeten, en de zon brak precies door de kloof. Een moment van pure schoonheid. Daar besef je dat dit pad niet zomaar een wandeling is, maar een ervaring die je bijblijft.Na de tocht dronken we iets bij La Garganta, het restaurant aan het eindpunt. Op het terras, met uitzicht op het stuwmeer en de bergen, proefden we paella met een glas koele wijn.

Casas Kimpencio-tip: combineer je bezoek met een overnachting in de vallei van El Chorro en een bezoek aan de Pasarela de Relleu aan de Costa Blanca : de kleine, intieme zus van de Caminito. Twee paden, twee regio’s, één gevoel: verwondering.

Voel jij het ook?

Heb jij, net als wij, je hart verloren aan de Spaanse natuur, het licht en de rust die dit land zo bijzonder maken? Bij Casas Kimpencio helpen we je graag om dat gevoel om te zetten in iets blijvends. Of je nu op zoek bent naar een vakantieverblijf, een tweede thuis of gewoon naar dat ene plekje onder de zon waar alles klopt. Wij staan klaar om je te begeleiden.Met kennis, aandacht en dezelfde warmte die je hier overal voelt. Neem gerust contact met ons op: samen zoeken we de plek waar ook jij je thuis voelt in Spanje.